با تمام این پیچ و خم های بعضی از هنرهای مدرن و جدایی بعضی از آنها از عقلانیت و فطرت و رفتن به گذرگاههای خیال و توهم، بعضی از مبانی که در سوررئالیسم اتخاذ و انتخاب شده است قابلیت رشد و ترقی و تعالی دارد.
ابتناء بر ناخودآگاه و خروج از منطق دقیق گویی و منطقی گویی چیز خوبی است که میتوان از آن در جهات مثبت بهره برد. گفت و شنود بیش از حد منطقی و خشک، باعث ددگی میشود لذاست گفتگوی متمرکز حالتی کلاسی به خود میگیرد به همین خاطر کسی در فضای عمومی چنین سخن نمیگوید.
اگر در میراث شعری مخصوصا شعرهای عرفانی خودمان دقت کنیم دقیقا رد پای از سخنان درهم ولی با یک منطق بیرونی و شاید مبتنی بر ناخودآگاه عارف دیده شود. البته باید دقت داشت که اندیشمندان و عرفان دانان ما همواره میان الهام عرفانی و شهود قلبی در هنرهای عرفانی و الهام و شهودی که نزد دادائیست ها و سوررئالیست ها وجود دارد تفاوت می گذاشتند.
ادامه مطلب
درباره این سایت